Saturday, 18 December 2010
Αμφισβητώντας τη βαρύτητα του νόμου
Thursday, 16 December 2010
Πώς να διαβάσουμε το ΚΕΦΑΛΑΙΟ του Μαρξ
Σάββατο 18 Δεκέμβρη 2010, 20:00
Ίωνος Δραγούμη & Πτολεμαίων 42, 2ος όροφος, ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ
Σκέψεις για τη 15η Δεκέμβρη
Σκέψεις για τη 15η Δεκέμβρη
Thursday, 25 November 2010
ΕΚΔΗΛΩΣΗ: ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ - 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
Στις 11 Ιούλη του 1995, στον πόλεμο της Βοσνίας, οι Σέρβοι φασίστες του Μλάντιτς, μαζί τους και δεκάδες Έλληνες Χρυσαυγίτες "εθελοντές" κατέλαβαν την πόλη της Σρεμπρένιτσα, ξεχώρισαν τους άνδρες και τα αγόρια της πόλης, περίπου 8.000 άτομα και μέσα σε 6 μέρες τους εκτέλεσαν όλους. Ήταν η μεγαλύτερη σφαγή που έγινε στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο...
ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ: H συντρόφισσα από Σερβία, Simonida Argiraku
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010, 20:00
Ίωνος Δραγούμη & Πτολεμαίων 42, 2ος όροφος, ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑ
Thursday, 28 October 2010
Αγ. Παντελεήμονας καιρός για αντιφασιστική δράση
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010, 18:30
γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, Βενιζέλου 35, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57 &64, ΝΕΑΠΟΛΗ
Αντι-ομοφοβική εκδήλωση
Η ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΥΣΤΕΡΙΑ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010, 19:00, 18:30
Ίωνος Δραγούμη & Πτολεμαίων 42, 2ος όροφος, ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΑΗ
Thursday, 21 October 2010
Aνοιχτή κουβέντα στη Νεαπολη: "ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΙΙ, ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΙΙ"
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010, 18:30
γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, Βενιζέλου 35, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57 &64, ΝΕΑΠΟΛΗΗ
Wednesday, 6 October 2010
Ανοιχτή συζήτηση για το χρέος
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010, 08:30
Γραφεία ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Καμβουνίων 9, 1ος όροφος, περιοχή ΚαμάραςΗ
Monday, 4 October 2010
Ανοιχτή συζήτηση: "Η ΟΥΓΓΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του '56
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010, 20:30
Γραφεία ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Καμβουνίων 9, 1ος όροφος, περιοχή ΚαμάραςΗ
Thursday, 30 September 2010
Ανοιχτή συζήτηση: ΟΜΟΦΟΒΙΑ & ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ή γιατί πρέπει το εργατικό κίνημα να υπερασπίσει τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010, 18:30
γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, Βενιζέλου 35, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57 &64, ΝΕΑΠΟΛΗΗ
Wednesday, 15 September 2010
Ανοιχτή κουβέντα: "ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ!"
Γιατί χάσαμε στον πρώτο γύρο της αναμέτρησης;
Αλλαγή καθεστώτος ή αλλαγή εποχής;
Γιατί, ενώ μιλάμε για ευρύτερα μέτωπα, διασπαζόμαστε;
Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010, 20:30
Γραφεία ΣΥΝ, Καμβουνίων 9, 1ος όροφος Καμάρα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Friday, 20 August 2010
Γιατί αποχώρησαν οι «ανανεωτικοί»;
Aναδημοσίευση από το Κόκκινο, τεύχος 49)
Για τα ΜΜΕ το 6o (Έκτακτο) Συνέδριο του Συνασπισμού ήταν συνέδριο κρίσης και διάσπασης, που οδήγησε στην αποχώρηση των «ανανεωτικών». Στα κανάλια σχεδόν αποκλειστικά εμφανίιζόταν ο Φώτης Κουβέλης και οι τρεις ακόμα βουλευτές της δεξιάς του κόμματος που αποχώρησε. Αυτό από μόνο του μοιάζει καλό για τον Συνασπισμό και το κίνημα. Όταν ο αντίπαλος σού κάνει επίθεση, σε βρίζει αντί να σε κολακέψει, φαίνεται πως είσαι σε καλό δρόμο. Όμως...Συνέχεια εδώ
Δυστυχώς δεν ήταν αυτή η πραγματικότητα για όποιον έζησε από κοντά τις εργασίες του Συνεδρίου από 3 ως 6 Ιούνη στο γήπεδο του ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ. Οι 1.300 σύνεδροι και οι πολλές εκατοντάδες παρατηρητές που πέρασαν από το χώρο του Συνεδρίου δεν έζησαν μια αριστερή ζύμωση, κάποια επεξεργασία θέσεων που να αφορούν το τι πρέπει να κάνει το εργατικό κίνημα και η Αριστερά. Τα ερωτήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία δεν ήταν κεντρικό ζήτημα στις ομιλίες. Και πολύ περισσότερο δεν έγινε κάποια επίθεση στη δεξιά, στην ανανεωτική πτέρυγα. Αντίθετα, όλο σχεδόν το πολεμικό κλίμα, που αναμφισβήτητα υπήρχε από την προεδρική πλειοψηφία, στόχευε στα πιο αριστερά στοιχεία, μέσα κι έξω από το κόμμα. Ο στόχος, ο εχθρός, ήταν ο Αλαβάνος και οι σύμμαχοί του μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και οι «αντιευρωπαϊστές», η αντιπολίτευση των «30», (Λαφαζάνης κ.λπ.), που ζητούσαν μια κουτσή -έστω- στροφή στο μαρξισμό. Προς τη δεξιά, από την πλευρά των προεδρικών, υπήρχαν κυρίως καλοπιάσματα και κολακείες. Πολύ χαρακτηριστικά ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του εκθείασε «τον πυρήνα σκέψης του ιδεολογικού ρεύματος της Ανανέωσης» και χλεύασε τη λογική της «κατάληψης της εξουσίας με έφοδο στα ανάκτορα». Η ίδια η απόφαση του Συνεδρίου είναι μια αριστερή εκδοχή των κλασικών ρεφορμιστικών απόψεων της ανανεωτικής πτέρυγας.
Οι «ανανεωτικοί» δεν εγκατέλειψαν το κόμμα διότι δεν τους ήθελε ο Τσίπρας, αλλά επειδή τους χρειαζόταν ο Γ. Παπανδρέου και το πολιτικό σύστημα σαν μελλοντικό «αριστερό» στήριγμα. Αποχώρησαν, γιατί όσο έμεναν απλώς φθείρονταν χωρίς να κερδίζουν υποστηρικτές, ενώ έχαναν και δυνάμεις (Μπαλάφας, Παπαδημούλης, που πριν από λίγο καιρό αποχώρησαν από την «Ανανεωτική Πτέρυγα» συστήνοντας δική τους τάση).
Ο πολιτικός λόγος του κόμματος συνεχίζει και μετά το πρόσφατο Συνέδριο να είναι θολός και άτολμος, οι ξεκάθαρες θέσεις και προτάσεις για το πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης συνεχίζουν να λείπουν, σα να μην είχε αποχωρήσει η δεξιά πτέρυγα. Η ηγετική ομάδα συνεχίζει να ψάχνει «τη σωστή τεθλασμένη» ανάμεσα στον αριστερό και δεξιό λόγο.
Οι ψηφοφορίες
Όμως στο Συνέδριο εκφράστηκε και μια αντίδραση από τα αριστερά, από τα κάτω, μια αποδοκιμασία των παλινωδιών της προεδρικής πλειοψηφίας. Αυτό συνέβη κυρίως στις ψηφοφορίες τις δυο τελευταίες μέρες του Συνεδρίου. Πιο συγκεκριμένα:
Στις διάφορες τροπολογίες πάνω στο Σχέδιο Απόφασης που κατατέθηκαν για ψήφιση το Σάββατο εκφράστηκε ένα αριστερό αντιπολιτευτικό ρεύμα. Ιδιαίτερα στην Τροπολογία των «30» για την εθνικοποίηση των τραπεζών οριακά πέρασε η άποψη της πλειοψηφίας για «δημόσιο τραπεζικό πυλώνα», αντί για την ξεκάθαρη άποψη για εθνικοποίηση των τραπεζών που ζητούσε το κείμενο της Τροπολογίας. Μάλιστα, στις κόντρες των Τροπολογιών επιστρατεύτηκαν οι πιο «αριστεροί» σύμμαχοι της προεδρικής πλειοψηφίας για να σηκώσουν το βάρος της υποστήριξης των Θέσεων, δηλαδή Τσακαλώτος (Κοκκινοπράσινο Δίκτυο), Μηλιός, Μπαλτάς.
Το ίδιο πράγμα εκφράστηκε και με τις πολλές εκατοντάδες συνέδρων που αρνήθηκαν να στηρίξουν για πρόεδρο τον Τσίπρα. Τελικά οι δύο αντιπολιτευόμενες από τα αριστερά λίστες υποψηφίων για την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (το «Αριστερό Ρεύμα» –τίτλο με τον οποίο κατέβηκαν οι σύνεδροι γύρω από τον Λαφαζάνη– και η, πολύ μικρότερη, «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση») απέσπασαν το 1/3 των ψήφων των συνέδρων.
Το χρέος και η στάση πληρωμών
Οι επιθέσεις της προεδρικής πλειοψηφίας ενάντια στις αριστερές θέσεις επεκτάθηκαν και στο ζήτημα του χρέους. Η Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου μιλά δειλά δειλά για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όμως υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να γίνει η επαναδιαπραγμάτευση αυτή: να σταματήσουμε να πληρώνουμε το χρέος ΤΩΡΑ (παύση πληρωμών). Μέσα στο ίδιο το συνέδριο υπήρχαν ελάχιστοι σύνεδροι υποστηρικτές της παύσης πληρωμών, τα μέλη της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση και οι σύντροφοι γύρω τη Μαρξιστική Φωνή και την Κόκκινη Ορχήστρα, συνολικά λιγότεροι από είκοσι σύνεδροι.
Δύο σύντροφοι από Θεσσαλονίκη, που επηρεάζονται από την Κόκκινη Ορχήστρα, κατέθεσαν Προσθήκη στο Σχέδιο Απόφασης, ζητώντας να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση για στάση πληρωμών. Το κείμενο, αν και μοιράστηκε μαζικά στο συνέδριο, «χάθηκε» από την Επιτροπή του Σχεδίου Απόφασης και έτσι δεν μπήκε καν σε ψηφοφορία...
Τελικά, έφτασε σε ψηφοφορία η αντίστοιχη Τροπολογία της «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση» που έθετε το ίδιο ζήτημα, τη στάση πληρωμών. Παρόλο που δεν πέρασε, συγκέντρωσε την υποστήριξη περισσότερων από πενήντα συνέδρων, σχεδόν το 10% των παρόντων στην αίθουσα κατά την ψηφοφορία. Δεν ήταν τυχαίο ούτε συγκυριακό: οι ίδιοι και περισσότεροι ψήφοι συγκεντρώθηκαν την Κυριακή στην ψηφοφορία για πρόεδρο του Κόμματος, γύρω από την υποψηφιότητα του σ. Γιώργου Βλαχογιώργου. Ο σύντροφος αυτός, πρώην μέλος του «Κοκκινοπράσινου», που ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος πλην Τσίπρα, υποστήριξε στην ομιλία του πως ο ουσιαστικός λόγος που κατεβαίνει είναι για να αναδείξει ως κεντρικό ζήτημα την ανάγκη να υιοθετήσει ο ΣΥΝ τη θέση για άρνηση πληρωμής του χρέους τώρα, τη στάση πληρωμών.
Από την προεδρική πλειοψηφία δεν ακούστηκαν πολιτικά επιχειρήματα ως απάντηση στους υποστηρικτές της στάσης πληρωμών. Αντίθετα, περίσσεψε η χυδαία στάση απέναντι στο σ. Βλαχογιώργο που "τόλμησε να παραβγεί" με τον Τσίπρα. Χρειάστηκε απίστευτη επιμονή από τον ίδιο για να ανακοινωθεί τελικά τελευταία στιγμή η υποψηφιότητά του, ενώ του δόθηκε ένα τρίλεπτο (!) για να αναπτύξει τις θέσεις του, δηλαδή ο μισός χρόνος από όσο δικαιούνταν ο κάθε ένας σύνεδρος για να κάνει ομιλία στο συνέδριο. Συγκέντρωσε πάνω από το 5% των ψήφων των συνέδρων και αυτοδικαίως, σύμφωνα με απόφαση του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΝ, όποιος υποψήφιος πρόεδρος συγκεντρώνει αυτό το ποσοστό, τοποθετείται ως υπεράριθμος στην ΚΠΕ. Για το σ. Βλαχογιώργο αυτό δεν ίσχυσε, και η σχετική ένστασή του απορρίφθηκε…
Τελικά πού πάει το πράγμα;
Η κατάσταση στις Πολιτικές Κινήσεις του ΣΥΝ, δηλαδή στις τοπικές του οργανώσεις, χαρακτηρίζεται από νωχέλεια και αδράνεια, με πολύ λίγες εξαιρέσεις. Τίποτα δεν είναι πιο αναντίστοιχο από αυτή τη ράθυμη στάση με τη σημερινή ανάγκη του εργατικού κινήματος να βρει το μαχητικό βηματισμό του, να δει πώς θα αντιμετωπίσει την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Σύμφωνα με τα λόγια μιας συνέδρου συνδικαλίστριας: «οι δράσεις μας…δεν ακουμπάνε την εργοδοσία, ζούμε σε μικρόκοσμο… σε απόσταση από την εργατική τάξη».
Σ’ αυτό το πρόβλημα η απάντηση δεν μπορεί να είναι «ρεαλιστικές» εναλλακτικές προτάσεις. Όποιος μπει στον κόπο να διαβάσει την Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου από τον τίτλο της ακόμα («Αναγκαία η εναλλακτική προοδευτική πορεία») προετοιμάζεται για κάποιες «εξελίξεις» που θα είναι σταδιακές και που τον προδιαθέτουν μάλλον για χασμουρητά κι όχι για κινητοποίηση δράσης.
Παρά την αποχώρηση των «ανανεωτικών», είναι σαν να μη λείψανε ούτε μια μέρα. Τα πράγματα στο κόμμα συνεχίζουν να τα καθορίζουν οι ισορροπίες και όχι η ανάγκη των Πολιτικών Κινήσεων να βγουν απ’ τη μιζέρια και να αρχίσουν επιτέλους να λειτουργούν.
Οι αριστεροί, κομμουνιστές σύντροφοι μέσα στο ΣΥΝ, έχουμε πολύ λίγα να περιμένουμε από τη νέα προεδρική πλειοψηφία. Αντίθετα, μπορούμε μόνο να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, «να δρούμε παραδειγματικά», όπως έλεγε η Κ. Κούνεβα. Ταυτόχρονα με τη μαζική δράση επιβάλλεται να προσπαθούμε να ακούμε τις κουβέντες μέσα στους εργαζόμενους, τη νεολαία, και να μεταφέρουμε τα ερωτήματα που θέτουν μέσα στις Πολιτικές Κινήσεις του ΣΥΝ.
Πρέπει, σα μαρξιστές, «να εκφράσουμε αυτό που υπάρχει» και αυτό σημαίνει να πάρουμε τις ευθύνες που αναλογούν σε μια δραστήρια ηγεσία κι όχι σε μια γκρινιάρικη βάση που αυτοϊκανοποιείται με ένα «σας τα είχα πει εγώ». Αλλά περισσότερα γι’ αυτό σε επόμενο σημείωμα…
*μέλος Συνασπισμού, Πολιτική Κίνηση Νεάπολης Θεσσαλονίκης
Sunday, 4 July 2010
ΕΚδήλωση για τα Ιουλιανά του 1965
"45 χρόνια από τα Ιουλιανά. Να τι σημαίνει ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ"
ΝΕΑΠΟΛΗ Θεσσαλονίκης, Βενιζέλου 35, γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57&64, Δευτέρα 12 Iουλίου 2010, 20:30
Monday, 21 June 2010
Εργαστήρια της Κόκκινης Ορχήστρας στο 13o αντιρατσιστικό φεστιβάλ
Περιοδικό Κόκκινο - Περιοδικό Revol (Κόκκινη Ορχήστρα)
Κυριακή 27/6, 7.30 μ.μ: Τι είναι ο αντισημιτισμός; Τι είναι ο σιωνισμός; Κόκκινη Ορχήστρα
Όλο το πρόγραμμα εδώ
Πρώτη μέρα 13ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ
Δεύτερη μέρα 13ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ
Τρίτη μέρα 13ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ
Thursday, 10 June 2010
Aνοιχτή κουβέντα για το συνέδριο του ΣΥΝ
"Eνημέρωση για το πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ"
ΝΕΑΠΟΛΗ Θεσσαλονίκης, Βενιζέλου 35, γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57&64, Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010.
(τηλ. 6984 188586, angoleirinho@gmail.com)
Wednesday, 9 June 2010
Σε αδιέξοδο ο κινηματίστικος οικονομισμός. Μόνη λύση η πολιτική κλιμάκωση του αγώνα
Όταν από τις αρχές του χρόνου οι πάντες συνειδητοποιούσαν ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους ήταν προ των πυλών, η εγχώρια αριστερά σχεδόν στο σύνολό της επέμενε ότι όλα αυτά είναι ένα παραμύθι της κυρίαρχης προπαγάνδας, προκείμενου να παρθούν πίσω τα “κεκτημένα” της μεταπολεμικής περιόδου. Όσοι σε αυτή την αριστερά κατανοούσαν τη φύση του προβλήματος, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ντουβάρι του απλοϊκού και εύπεπτου εργατισμού του ΚΚΕ και της υπόλοιπης συνδικαλιστόπληκτης αριστεράς που συνέχιζε να πολιτεύεται με το σλόγκαν “ότι χρήματα υπάρχουν”. Γιατί αν δεν υπάρχουν λεφτά που θα κάνεις οικονομικό αγώνα; Και ενώ η κυβέρνηση έβγαζε τα νούμερα στον αέρα, δίνοντας και τις δικές της λύσεις, (μείωση μισθών, συντάξεων, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση βασικού, σύνταξη στα 70 με 40 χρόνια εργασία κλπ.), ως μονόδρομο για τη μείωση του δημοσίου χρέους και των ελλειμμάτων, η αριστερά έμοιαζε με τον τρελό του χωριού που δεν καταλαβαίνει για τι ακριβώς συζητάμε. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου
Thursday, 3 June 2010
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου, 6 μ.μ., στην Καμάρα
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ "ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ"
ΝΑ ΑΡΘΕΙ Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
Ν' ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
- Άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας
- Να κλείσει η πρεσβεία των Σιωνιστών
- Να διακοπεί κάθε σχέση με το κράτος-τρομοκράτη.
- να απαλλαγεί από κάθε κατηγορία ο διαδηλωτής που συνελήφθη στη συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ, στις 31/5/10, στην Αθήνα.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου,
στις 6 μ.μ., στην Καμάρα
Συνέλευση Θεσσαλονίκης
Monday, 31 May 2010
Ανοιχτή συζήτηση για το σιωνισμό στη Νεάπολη
"Tι είναι σιωνισμός
και γιατί η αριστερά πρέπει να παλέψει για τη διάλυση του κράτους του Ισραήλ"
ΝΕΑΠΟΛΗ Θεσσαλονίκης, Βενιζέλου 35, γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57&64, Δευτέρα 31 Μαΐου 2010, 20:30, μετά το τέλος της διαδήλωσης.
(τηλ. 6984 188586, angoleirinho@gmail.com)
Σχετικά: Σιωνισμός: Η σοσιαλιστική προοπτική στην Παλαιστίνη περνά από την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ
Το σιωνιστικό κράτος δολοφονεί
Τελικά οι σιωνιστές του Ισραήλ έκαναν πράξη τις απειλές τους. Τα ξημερώματα εκπαιδευμένοι δολοφόνοι επιτέθηκαν, στα διεθνή ύδατα, ταυτόχρονα σε όλα τα πλοιάρια του στόλου της ελευθερίας που είχε ως στόχο τη μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού στη Γάζα . Σύμφωνα με τις νεότερες πληροφορίες, υπάρχουν 19 νεκροί και 60 τραυματίες. Τα κατελλημένα πλοία του Free Gaza έχουν καταληφθεί από τον ισραηλινό στρατό και οδηγούνται σε λιμάνι του Ισραήλ.
Οι απολογητές του εγκλήματος αυτού, μέσω των ισραηλινών μέσων ενημέρωσης, κάνουν λόγο για επίθεση που δέχτηκαν οι ισραηλινοί καταδρομείς από τους ακτιβιστές. Σε λίγο θα ισχυριστούν πως οι δολοφόνοι τους βρίσκονταν και σε νόμιμη άμυνα.
Εξάλλου βρισκόμενο σε άμυνα το σιωνιστικό κράτος έχει ισοπεδώσει δύο φορές από το 2006 τη Γάζα και έχει εισβάλλει στο Λίβανο. ΣυνέχειαΑυτοί που έχουν δημιουργήσει τη μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο, τη Γάζα. Αυτοί που καταδικάζουν σε αργό θάνατο πέντε γενιές Παλαιστινίων, αυτοί που αρνούνται με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας να αναγνωρίσουν τη νόμιμη κυβέρνηση της Χαμάς, που υπέθαλψαν με κάθε βρώμικο μέσο τον παλαιστινιακό εμφύλιο. Αυτοί οι νεόκοποι φασίστες που κουρελιάζουν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου από την ύπαρξη του σιωνιστικού κράτους, δολοφονώντας αμάχους με απαγορευμένα όπλα, πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Επιτέθηκαν σε αποδεδειγμένα ανθρωπιστική αποστολή που είχε ελεχθεί από τις λιμενικές αρχές Ελλάδας και Τουρκίας και μάλιστα σε διεθνή ύδατα. Οι σιωνιστές αποφάσισαν πως κάθε πράξη αλληλεγγύης στους πολιορκημένους της Γάζας ισοδυναμεί με τρομοκρατία και τιμωρείται με θάνατο.
Η ισραηλινή αριστερά, οι πολίτες του Ισραήλ οφείλουν να καταδικάσουν το στυγερό έγκλημα του κράτους, αν θέλουν να σώσουν την τιμή του ισραηλινού λαού. Αλλιώς ας μην απορούν που η καθημερινότητα τους απειλείται από καμικάζι και αυτοσχέδιους πυραύλους.
Όσο για τη διεθνή κοινότητα, θα επιβάλλει σύμφωνα με το δικό της δίκαιο κάποια κύρωση στους στυγνούς αυτούς εγκληματίες; Ή θα είναι μια ακόμα ανεφάρμοστη απόφαση του ΟΗΕ που απλά θα αποθρασύνει τους σιωνιστές;
Οι λεονταρισμοί και η βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους, δεν πιστοποιεί την ισχύ του, αλλά την αδυναμία του κι αυτό ας το έχουν υπόψη τους όσοι φαντασιώνονται πως η στρατιωτική δύναμη εγγυάται την ασφάλεια τους
• Άμεση απελευθέρωση των υπόλοιπων πλοίων
• Αλληλεγγύη άνευ όρων στον παλαιστινιακό λαό
Wednesday, 19 May 2010
Γενική απεργία, Πέμπτη 20 Μάη
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑΤΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Εργαζόμενοι/ες
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ-πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις αξιώσεις του μηχανισμού στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ- ολοκληρώνει το έγκλημα της πλήρους αποδόμησης του Δημόσιου κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
Η μοναδική της επιδίωξη είναι ο περιορισμός της δαπάνης μέσω της απαλλαγής του κράτους από θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του και ο περιορισμός της δαπάνης αυτής στα σημερινά επίπεδα σε σχέση με το ΑΕΠ. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Saturday, 15 May 2010
Ανοιχτή κουβέντα στη Νεάπολη με θέμα: "ΚΡΙΣΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ".
Τώρα η κοινωνία αρχίζει και πολώνεται κι αυτό αφορά εκατομμύρια ανθρώπους και όχι τις συνηθισμένες μειοψηφίες. Ή ο καπιταλισμός θα βγει από την κρίση του, χωρίς στοιχειώδη εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ή οι πιθανές άγριες εξεγέρσεις θα μετατραπούν σε σε επαναστάσεις. Εκεί θα καταλήξει η κοινωνική δυναμική".
Η "Κόκκινη Ορχήστρα" Θεσσαλονίκης σας καλεί σε ανοιχτή κουβέντα με θέμα: "ΚΡΙΣΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ".
ΝΕΑΠΟΛΗ Θεσσαλονίκης, Βενιζέλου 35, γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, στάση Ρουμανικά, λεωφ. 57&64, Σάββατο 15 Μαΐου 2010, 18:30
ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ Θεσσαλονίκης (τηλ. 6984 188586, angoleirinho@gmail.com)
Sunday, 9 May 2010
Αντιφασιστική διαδήλωση μετά τη 2η επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Δυτικών Συνοικιών
Για τις επιθέσεις αυτές πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι διαδήλωση από την Πλατεία Επταλόφου στους Αμπελόκηπους μέχρι το Στέκι και με συμμετοχή τουλάχιστον 200 ανθρώπων, δίνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στα φασιστοειδή ότι δεν θα έχουν καμία τύχη στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Αυτό να το πάρουν χαμπάρι μια και καλή.Λίγο πριν οι εμπρηστές δολοφόνοι επιτεθούν στο Στέκι, οι "σύντροφοί" τους στην Αθήνα καλούσαν σε διαδήλωση "μνήμης" για τους 3 αδικοχαμένους υπαλλήλους της Μαρφιν. Η θρασύτητα και η υποκρισία των φασιστών δεν έχει όρια. Πράγμα που όλος ο κόσμος το γνωρίζει γι' αυτό και η άθλια συνάθροισή τους στην Αθήνα παρά την πανκινητοποίηση όλων των φασιστικών συμμοριών και πίσω από δήθεν ανεξάρτητες ομάδες στο facebook και με τη συνδρομή του "τροκτικού" δεν είχε περισσότερα από 150 άτομα.
Saturday, 8 May 2010
ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ
Την Παρασκευή 7/5 γύρω στις 11:30 το βράδυ, 10 θρασύδειλοι φασίστες επιτέθηκαν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Δυτικών Συνοικιών με κράνη, κοντόξυλα και σιδηρογροθιές. Η επίθεση αποκρούστηκε πλήρως από συντρόφους που βρίσκονταν στο στέκι τρέποντας τους σε φυγή και αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το βαθμό της θρασυδειλίας τους. Η αντίδραση της γειτονιάς ήταν άμεση και αλληλέγγυα προς το στέκι και τους παρόντες συντρόφους.
Σε μία περίοδο κοινωνικών αναταραχών και αναβρασμού το παρακράτος αναλαμβάνει πρωτεύοντα ρόλο προσπαθώντας να χτυπήσει ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Η απάντησή μας είναι ξεκάθαρη.
Κράτος και παρακράτος δε μας φοβίζουν… Μας εξοργίζουν.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΗ στις 12:00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ,ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ
Λεωφορεία 21,32,32Α στάση Φιλιπουπόλεως
Thursday, 29 April 2010
Eκδήλωση για τη "σταση πληρωμών"
Νεάπολη Θεσσαλονίκης, Βενιζέλου 35, στάση Ρουμανικά, γραφεία ΣΥΡΙΖΑ, λεωφ. 57,64
Διοργάνωση: ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ Θεσσαλονίκης
Wednesday, 28 April 2010
Εκτός ελέγχου είναι πλέον η κατάσταση
Μετά απ’ όλα αυτά όσοι συνεχίζουν να ισχυρίζονται ότι η χώρα απέφυγε την χρεοκοπία είναι απλώς γελοίοι.
Πλέον η Ελλάδα γίνεται η ατμομηχανή της χρεοκοπίας της ευρωζώνης. Το spread του πορτογαλικού 10ετούς ομολόγου είναι 269 μονάδες (υψηλότερο επίπεδο από την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη) και το πιθανότερο είναι να συνεχίσει την ανηφόρα.
Ο κίνδυνος είναι ότι η κρίση που ξεκίνησε πριν από έξι μήνες από την Ελλάδα θα εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα, καθώς ενώ η Ελλάδα περιμένει ακόμα τα χρήματα της ευρω-στήριξης δεν υπάρχει καμία πρόνοια για αντίστοιχη βοήθεια σε άλλη χώρα της ευρωζώνης, εφόσον την χρειαστεί.
Ο οικονομολόγος της Deutsche Bank, Ζιλ Μεκ τονίζει με δραματικό ύφος ότι «Κάθε εβδομάδα νομίζουμε ότι η κατάσταση έχει ξεκαθαρίσει και μετά τα πράγματα γίνονται χειρότερα». Ενώ σύμφωνα με την Standard & Poor’s, ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα φέρει ζημίες έως 200 δισ. ευρώ στους κατόχους ελληνικών ομολόγων, αφού οι ομολογιούχοι θα ανακτήσουν το πολύ πολύ 30-50% των χρημάτων τους.
Τι μπορεί να γίνει τώρα
Ενώ βαδίζουμε ολοταχώς προς την οριστική χρεοκοπία η αριστερά συνεχίζει να μιλάει για κάποια “κεκτημένα”, ζητώντας από αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα να μην τα πειράξουν. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είτε καλούνται από τη ΓΣΕΕ, είτε από το ΠΑΜΕ είτε από τα πρωτοβάθμια κινούνται στο ίδιο μοτίβο. “Έξω το ΔΝΤ, κάτω το πρόγραμμα, σταθερότητας, κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα”. Τα εργατικά σωματεία μπορούν να μένουν σ’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς ο σκοπός τους είναι να διατηρηθούν τα μεροκάματα σε αξιοπρεπή επίπεδα. Αλλά εδώ συμβαίνει κάτι πολύ μεγαλύτερο. Καταρρέει το σύστημα στο σύνολό του. Αύριο οι τράπεζες δεν θα έχουν ρευστό όχι για δάνεια αλλά ούτε καν για τους καταθέτες τους. Ο δήθεν μηχανισμός στήριξης μπορεί να μην ενεργοποιηθεί ποτέ. Δεν είναι μόνο τα ελεεινά αντεργατικά μέτρα του ΔΝΤ που ισοπεδώνουν ότι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας, είναι ότι ίσως σε λίγες βδομάδες να μην μπορούν να πληρώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Τότε τι κάνουμε; Θα συνεχίζουμε να πιπιλάμε τα παπαρήγικα για “να πληρώσουν οι πλουτοκράτες”;
Στο ΣΥΡΙΖΑ με φωτεινή εξαίρεση το Κόκκινο και το Ξεκίνημα που εξαρχής μιλάνε για στάση πληρωμών, επιτέλους αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι πρέπει να γίνει με το χρέος. Όμως ο συντηρητισμός τους δεν τους αφήνει να πούνε μια ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη πρόταση. Ο Λαφαζάνης, η ΚΟΕ, η ΑΚΟΑ και άλλοι σύντροφοι μιλάνε το πολύ για μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Και αυτό άρχισαν να το λένε αφού το είπαν ήδη οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι προς το παρόν συνεχίζουμε να πληρώνουμε και ζητάμε μια επαναδιαπραγμάτευση για το μέλλον. Μα είναι δυνατόν να κάνεις επαναδιαπρεγμάτευση αν δεν σταματήσεις να πληρώνεις; Δεν υπάρχει κάποιος να τους το εξηγήσει; Ένας τραπεζοϋπάλληλος που δουλεύει στα δάνεια, γιατί οι καθηγητές οικονομικών δεν το καταλαβαίνουν απ’ ότι φαίνεται.
Αυτή η αριστερά αδυνατεί να προτείνει κάτι για τις επόμενες μέρες. Ιδιαίτερα τώρα που ο χρόνος τρέχει με τρομερή ταχύτητα. Οι προτάσεις για το απώτερο μέλλον δεν έχουν κανένα νόημα. Τώρα η μόνη πρόταση που μπορεί να κινητοποιήσει κρίσιμες κοινωνικές δυνάμεις είναι η στάση πληρωμών. Το ομόλογο που λήγει στις 19 Μαίου να μην πληρωθεί. Ούτε τα επόμενα. Αυτό είναι μια συγκεκριμένη διέξοδος τώρα. Όσοι συνεχίζουν να λένε ότι αυτό θα πληρωθεί και όσοι δίπλα σ’ αυτούς κάνουν την πάπια είναι υπόλογοι για εσχάτη προδοσία. Έχουν παραδοθεί στις τράπεζες και το μόνο που τους απασχολεί είναι τα κέρδη των τοκογλύφων και όχι “να σωθεί η χώρα”. Και να πούμε εδώ και κάτι ακόμα. Τα ομόλογα ήδη θεωρούνται “σκουπίδια”. Η κατρακύλα τους στη δευτερογενή αγορά θα συνεχιστεί όσο δεν υπάρχουν αγοραστές και πώς να υπάρχουν όταν ήδη έχει προεξοφληθεί η χρεοκοπία. Οι ομολογιούχοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στα CDS και στην στήριξη από ΔΝT και ΕΕ μήπως και περισώσουν κάτι από τα κεφάλαιά τους. Η στάση πληρωμών θα κάνει σμπαράλια όλες τους τις ελπίδες. Τα ελληνικά ομόλογα θα γίνουν χαρτιά χωρίς αξία. Αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν ακόμα και το 80 ή και το 90% της αξίας τους στην αγορά. Θαυμάσια λοιπόν. Τότε θα πάμε να τα αγοράσουμε τσάμπα. Έτσι η περιβόητη “αναδιαπραγμάτευση” του χρέους δεν έχει καμία πρακτική αξία, εκτός αν γίνει μόνο και μόνο για να περισωθεί ένα μέρος του κεφαλαίου των ομολογιούχων. Ακριβώς γι’ αυτό δεν έχει νόημα αυτό το σύνθημα στο βαθμό που δεν συνοδεύεται από την άμεση μονομερή στάση πληρωμών.
Συνδικαλιστικός ή πολιτικός αγώνας;
Προς το παρόν οι απεργίες δείχνουν να μην έχουν συμμετοχή. Η τελευταία της ΑΔΕΔΥ είχε παταγώδη αποτυχία. Στην εκπαίδευση δεν απείργησε περισσότερο από ένα 15%. Οι συγκεντρώσεις ήταν άμαζες. Όμως αυτό αντί να προβληματίσει τις τριτοβάθμιες και “πρωτοβάθμιες” συνδικαλιστικές ηγεσίες, συνεχίζουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα τον ίσιο δρόμο τους. Ούτε καν το σκέφτονται, να δουν τι φταιει. Νομίζουν ότι είτε ο κόσμος δεν έχει ενημερωθεί, ή ότι το πρόβλημα είναι οργανωτικής φύσης. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι απεργίες έχουν συνδικαλιστικά συνθήματα και όχι πολιτικά.
Την περίοδο αυτή ο κόσμος δεν σκέφτεται με όρους κλάδου, αλλά με πολιτικούς όρους. Δεν σκέφτεται για παράδειγμα ως δάσκαλος, αλλά ως πολίτης. Αντιλαμβάνεται ότι ο μισθός του εξαρτάται από το αν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία. Σκέφτεται όχι μόνο ότι του κόβουν το μισθό, αλλά ότι πάμε κατά διαόλου. Ότι αύριο δεν θα υπάρχουν καθόλου λεφτά. Όποιος σήμερα δεν απαντάει που θα βρεθούν, απλώς αφήνει την κυβέρνηση και όλα τα πολιτικά τσιράκια (ΝΔ, ΛΑΟΣ) των αφεντικών και των τραπεζών να μιλάνε χωρίς αντίπαλο. Η πολιτική αριστερά πρέπει να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες και να σταματήσει να κρύβεται πίσω από τους συνδικαλιστές της. Πρέπει να απαντήσει τώρα στο συνολικό πρόβλημα. Πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που απορρέουν από αυτό. Τέρμα πια με τις διαπιστώσεις για το ποιος ευθύνεται. Και εν πάση περιπτώσει αν πράγματι αυτοί που λέμε ότι ευθύνονται για τη χρεοκοπία είναι οι “πλουτοκράτες” και το πολιτικό τους σύστημα, ας τους στείλουμε στον αγύριστο. Αλλιώς δεν έχει κανέναν νόημα να κλαίγεσαι για κάτι που όλοι γνωρίζουν. Οι “πλουτοκράτες” και η πολιτική τους αυλή, βλέποντας ότι η αριστερά δεν μπορεί να πάρει καμία πρωτοβουλία έχουν περάσει με το πιο απίστευτο θράσος στην αντεπίθεση, υποδεικνύοντας ως υπεύθυνους της κρίσης τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, και την αριστερά που δεν συναινεί έστω και λεκτικά στα μέτρα. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Αυτοί που ταίζουν με χρυσά κουτάλια τους καπιταλιστές, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους οπαδούς τους, ζητάνε τώρα και τα ρέστα. Μιλάμε για τρέλα. Οι κλέφτες γίνανε τιμητές. Οι αρχικομπιναδόροι, οι μιζαδόροι, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που όλη μέρα ζητάνε επιδοτήσεις από τον αναπτυξιακό και τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Αυτοί κλείνουν τις επιχειρήσεις και τους φταιει το ΠΑΜΕ. Αυτοί δεν άνοιξαν τα μισά ξενοδοχεία το Πάσχα και τους φταιει η απεργία των λιμενεργατών στον Πειραιά. Μόνο ένα γουρούνι μπορεί να τα λεει όλα αυτά. Σ’ αυτή την άθλια καμπάνια πρωταγωνιστεί ο Σκάι και ακολουθούν τα υπόλοιπα κιτρινοκάναλα. Αυτοί ζητάνε τα κεφάλια όσων αντιδρούν στη δική τους λύση. Είναι φανερό ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν χωράνε πλέον δύο. Ή αυτοί θα πάρουν δρόμο ή το εργατικό κίνημα και η αριστερά όπως την ξέραμε μέχρι τώρα θα συντριφτούν χωρίς έλεος.
Δεν μας λείπει η διάρκεια αλλά ο στόχος
Ένα τμήμα της αριστεράς νομίζει ότι τώρα χρειάζεται μια απεργία διαρκείας. Όμως το πρόβλημα δεν βρίσκεται στη διάρκεια της απεργίας αλλά στο τι ζητάει. Όσο δεν λύνουμε αυτό απλώς καιμε την “απεργία διαρκείας” γιατί ο κόσμος αυτό που καταλαβαίνει είναι να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε απλά να είναι “διαρκείας”. Η επανάσταση δεν θα γίνει δια της οικονομικές εξόντωσης της εργατικής τάξης. Να υπενθυμίσουμε ότι ακόμα και στην οκτωβριανή οι απεργίες ήταν ελάχιστες. Η επανάσταση δεν είναι το προϊόν της κλιμάκωσης μιας απεργίας διαμαρτυρίας,, αλλά της συνειδητής δράσης των ανθρώπων που παλεύουν να πάρουν το τιμόνι της κοινωνίας στα χέρια τους, αφού πλέον δεν περιμένουν τίποτα από τους καπετάνιους του τιτανικού, που οδηγούν το βαπόρι στα βράχια.
Βεβαίως πώς να το καταλάβει αυτό μια αριστερά που πιστεύει ότι όλα αυτά είναι ιδεολογικά τρικ. Τι να πρωτοκαταλάβει. Ότι οι απεργίες δεν αποτελούν πλέον μέσο πίεσης, αφού οι επιχειρήσεις υπολειτουργούν; Ότι εδώ ετοιμάζονται να ξαποστείλουν το 1/4 των δημοσίων υπαλλήλων και εμείς νομίζουμε ότι απασχολούνται με το πόσοι απεργούν; Είναι σαν να κλείνει το αφεντικό την επιχείρηση και το σωματείο να καλεί σε απεργία διαμαρτυρίας. Μιλάμε για φοβερή επαναστατική ενέργεια. Το αφεντικό θα βάλει τα κλάματα. Λοιπόν για να τελειώνουμε. Οι απεργίες διαμαρτυρίας είτε κρατάνε 2 ώρες είτε 30 μέρες είναι τουφεκιές στο αέρα, όσο δεν αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδίου. Όσο δεν μεταβάλλονται σε πολιτικές απεργίες.
Πολιτική απεργία σημαίνει ότι δεν απεργώ για το μεροκάματο ούτε για τα “κεκτημένα”, άλλα με πολιτικά αιτήματα. Σήμερα μια τέτοια απεργία πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών. Στην κινητοποίηση αυτή δεν χρειάζεται να είναι κανείς εργάτης για να πάρει μέρος. Όλοι έχουν ισότιμους λόγος να είναι εκεί. Οι φοιτητές, οι νέοι, οι νοικοκυρές, οι επαγγελματίες, οι άνεργοι. Όλοι με την ιδιότητα του πολίτη που αντιδρά ενεργητικά στην χρεοκοπία της χώρας. Που λεει τέρμα πια. Με απεργίες, με δημοψήφισμα, με κινητοποίηση στο δρόμο, με μάζεμα υπογράφων. Με όλα τα μέσα. Και αν η κυβέρνηση συνεχίσει που θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως πράκτορας των τραπεζιτών, του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου τότε πρέπει να πάρει δρόμο. Δύο λύσεις υπάρχουν. Ή κυβέρνηση σωτήριας από το κεφάλαιο ή κυβέρνηση σωτηρίας των εργαζομένων και της αριστεράς, για μια σοσιαλιστική αντικαπιταλιστική διέξοδο από την κρίση. Ο δρόμος αυτός περνάει από τη στάση πληρωμών και από πουθενά αλλού. Όσοι τώρα περιμένουν να αλλάξουν πρώτα οι συσχετισμοί καλύτερα να πάνε διαμαρτυρόμενοι να προσευχηθούν για τη σωτηρία της ψυχής τους. Οι υπόλοιποι που πιστεύουν ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν από την κίνηση των ανθρώπων που παλεύουν για να πάρουν τη ζωή και τις ευθύνες στα χέρια τους, δεν έχουν παρά να μπούνε μπροστά σ’ αυτόν τον αγώνα.
Κ. Μαραγκός
Ο μηχανισμός διάσωσης και οι μηχανισμοί άμυνας
Η ευρωζώνη παίζει τα ρέστα της
Τελικά όμως αυτός ο μηχανισμός είναι έτοιμος να σώσει από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία τον ελληνικό καπιταλισμό ή έστω να την αναβάλλει για το τρέχον έτος;
Οι αντιδράσεις της Μέρκελ να συνδράμει, όσο κι αν οφείλονται στην εσωτερική πολιτική συγκυρία της Γερμανίας (εκλογές 9 Μαΐου) εκφράζουν το βαθύτερο σκεπτικισμό της γερμανικής αστικής τάξης γύρω από το εγχείρημα του ευρώ. Από αυτή την άποψη η ενεργοποίηση ή μη του μηχανισμού αντανακλά και τις αντιφάσεις της ευρωζώνης με πιθανό σενάριο τη διάλυση της, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει για τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Το μακρύ κύμα ύφεσης δοκιμάζει πρώτα και κύρια τη συνοχή υπερεθνικών οργανισμών, επαναφέροντας σε πείσμα των αναλυτών της belle ιpoque το έθνος-κράτος.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως αν τελικά υπερισχύσουν οι δυνάμεις συνοχής του ευρωπαικού καπιταλισμού και εφαρμοστεί το «πακέτο διάσωσης» θα ακολουθήσει μια πραγματική καταιγίδα νέων μέτρων με στόχο τη βίαιη αλλαγή της ισορροπίας ανάμεσα στις τάξεις. Αυτό θα είναι το κόστος της «βοήθειας». Η Ελλάδα θα αποτελέσει το μοντέλο με το οποίο ο καπιταλισμός θα αποπειραθεί να ξεπεράσει την κρίση.
Η συνειδητοποίηση της κατάστασης και η άρνηση της νέας πραγματικότητας
Βρισκόμαστε λοιπόν πραγματικά μπροστά σε μια καμπή που σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και οι ελίτ προσπαθούν να επιβάλλουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ως διέξοδο από την οικονομική κρίση. Οι βάρβαροι του ΔΝΤ είναι ήδη εδώ, ο κόσμος παρακολουθεί φοβισμένος τις εξελίξεις, το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης απαξιώνεται, σε ένα ευρύτερο πεδίο το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα αναζητά νέο σημείο ισορροπίας, αλλά η αριστερά αρνείται τη νέα κατάσταση.
Είτε όλα είναι προσχήματα και ευκαιρία για διδάγματα (ΚΚΕ), είτε μια αφορμή για δημοψηφίσματα και μοιρολόγια για τη χαμένη αλληλεγγύη(;) της Ευρώπης.(Σύριζα).
Επιτέλους ας συνειδητοποιήσουμε τη νέα κατάσταση! Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για διαπραγματεύσεις και παρατεταμένους συνδικαλιστικούς αγώνες. Αυτά έχουν νόημα όταν το σύστημα μπορεί και αναπαράγεται. Όταν βρίσκεται σε ανισορροπία ο μόνος αγώνας που έχει νόημα είναι ο πολιτικός ανατρεπτικός αγώνας. Είναι η περίφημη ρήση του Μαρξ για τη μετατροπή της εργατικής τάξης από τάξη καθεαυτή σε τάξη για τον εαυτό της. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι συγκεκριμένες προτάσεις για μια αντικαπιταλιστική διέξοδο και τόλμη για την υλοποίηση τους. Τώρα στο αμέσως επόμενο διάστημα κι όχι στις επόμενες δεκαετίες. Ξεκινώντας από τη μονομερή στάση πληρωμών και τη ρήξη με την αριστοκρατία του χρήματος και την κυβέρνηση της, μέχρι τη σοσιαλιστική προοπτική. Έτσι θα συσπειρωθεί το καλύτερο δυναμικό, όταν αντιληφθεί πως υπάρχει εναλλακτική διέξοδος πέρα από τις συμπληγάδες των spreads και του μηχανισμού διάσωσης. Όσο η αριστερά δεν ψελλίζει τίποτα περισσότερο από ιδεολογικά μανιφέστα ή γενικές καταγγελίες, τόσο θα ξεπερνιέται από τα γεγονότα. Τόσο θα αποδεικνύεται πως έχει δέσει την ύπαρξη της με τον καπιταλισμό και πως ούτε πως διανοείται πως υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα ανατροπής.
Δυστυχώς όμως για τους πολιτικά (και υπαρξιακά) δειλούς η διάλυση της κοινωνικής συνοχής θα φέρει είτε αυθόρμητες άγριες εξεγέρσεις, είτε κοινωνική και πολιτική οπισθοδρόμηση ή το συνδυασμό τους, οι μέρες της πλαστής ηρεμίας έχουν τελειώσει.
Στη ψυχαναλυτική θεωρία έννοια-κλειδί είναι οι μηχανισμοί άμυνας με την άρνηση να αποτελεί έναν από αυτούς. Οι μηχανισμοί άμυνας είναι ασυνείδητα τεχνάσματα μέσα από τα οποία ο άνθρωπος δεν μεταβάλει την πραγματικότητα αλλά τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται.. Ουσιαστικά ο άνθρωπος παραποιεί την πραγματικότητα για να μπορέσει να την αντέξει. Η ανάδυση στο φως των αμυντικών μηχανισμών και η συνειδητοποίηση τους έχουν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του ανθρώπου από τις νευρώσεις και σηματοδοτούν μια νέα αρχή στη σχέση του με τη ζωή. Έτσι ακριβώς η συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης που διαμορφώνει το μακρύ κύμα ύφεσης και όχι η άρνηση της, θα σηματοδοτήσουν τη γέννηση μιας νέας αριστεράς που θα τρέφεται όχι από το παρελθόν της, αλλά θα υπερβεί τον εαυτό της κινούμενη με τόλμη στο παρόν, κοιτάζοντας στο μέλλον
Άκης Τζάρας
.
Saturday, 24 April 2010
Ομολογία χρεοκοπίας η προσφυγή στο "μηχανισμό στήριξης"
«Δεν θα δοθεί καμία βοήθεια στην Ελλάδα μέχρι να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, μετά την ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα θα ενεργοποιήσει το μηχανισμό στήριξης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Η καγκελάριος της Γερμανίας, που νωρίτερα είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό, πρόσθεσε επίσης ότι δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη το ποσό του δανεισμού.”Ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας θα ενεργοποιηθεί μόνο αν απειληθεί η σταθερότητα του ευρώ στο σύνολό του και εάν η Αθήνα παρουσιάσει ένα αξιόπιστο οικονομικό πρόγραμμα”, πρόσθεσε η Άνγκελα Μέρκελ. (Εnet. gr)
Αυτά δυο μόλις ώρες μετά τους έξαλλους πανηγυρισμούς στο ελληνικό χρηματιστήριο, στο ΣΕΒ και στα τηλεοπτικά πάνελ του Mega και του Σκαί, με την αναγγελία από τον ΓΑΠ της προσφυγής στο ΔΝΤ και την ΕΕ για ενεργοποίηση του μηχανισμού βοήθειας. Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου »
Tuesday, 20 April 2010
Απεργία ΑΔΕΔΥ- Πέμπτη 22 Απρίλη
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ενάντια στο σφαγείο του ΔΝΤ και στα μέτρα ΕΕ & κυβέρνησης
Συγκεντρωση: Πλ. Αγ.Σοφιας 10.30 πμ
Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου