Αν και η Λιβύη βιώνει την ίδια επαναστατική καταιγίδα που σαρώνει της αραβικές χώρες, η περίπτωση της διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τις επαναστάσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία.
Σύμφωνα με το
δυτικό σχήμα περιγραφής των εξεγέρσεων, ένας λαός (στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, στην Λιβύη) ξεσηκώνεται σύσσωμος ενάντια σε έναν στυγνό δικτάτορα, που τον καταπιέζει για χρόνια και ζητά δημοκρατία. Ο δικτάτορας κινητοποιεί βέβαια την αστυνομία, η οποία φυσικά κάνει το καθήκον της καταστέλλοντας τον κόσμο, αλλά από το σημείο που και η αστυνομία δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη, ο δικτάτορας απομονωμένος πέφτει και στη χώρα έρχεται η δημοκρατία. (Φυσικά, από αυτή την αφήγηση λείπει η αλήθεια πως ο “στυγνός δικτάτορας” μέχρι να τον αμφισβητήσει η εξέγερση, ήταν για τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις ένας καθ’ όλα έντιμος συνομιλητής).
ανάγνωση του υπολοίπου »
Η ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη με την κωδική ονομασία “αυγή της οδύσσειας”, είναι το επόμενο στάδιο της ετερόκλητης εξέγερσης που ξεκίνησε ως
ένας ακόμα σταθμός του κύματος των αραβικών εξεγέρσεων για να μετεξελιχθεί σε
έναν εμφύλιο-φυλετικό πόλεμο με κύριο χαρακτηριστικό τη διαμάχη αντίπαλων καθεστωτικών μερίδων. Η εξέλιξη αυτή
δε σημαίνει πως ευθύς εξαρχής η λιβυκή εξέγερση ήταν μια καλά οργανωμένη συνωμοσία του ιμπεριαλισμού κατά του “αντιιμπεριαλιστή” Καντάφι, αλλά κυρίως πως στη δυναμική της εξέλιξης, το όποιο ριζοσπαστικό τμήμα των εξεγερμένων, παραμένοντας μειοψηφικό και δίχως εναλλακτικό σχέδιο υπερκεράστηκε από τους πρώην καθεστωτικούς-νυν πράκτορες του ιμπεριαλισμού.
ανάγνωση του υπολοίπου »“Εικόνα” γενοκτονίας στα ΜΜΕ
Σχεδόν από την 3η μέρα της εξέγερσης που ξεκίνησε με τη “μέρα οργής” στις 17 Φλεβάρη, τα ΜΜΕ μετέδιδαν “πληροφορίες” πάντα “ανεπιβεβαίωτες”, ότι στη Λιβύη γίνεται ανθρωποσφαγή. Οι καθεστωτικές δυνάμεις φέρονταν ενίοτε να βομβαρδίζουν όχι μόνο τη Βεγγάζη που είχε περάσει στα χέρια των αντικαθεστωτικών, αλλά ακόμα και την Τρίπολη (!!!) παρά που εκεί σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητήθηκε η κυριαρχία τους. Τα σενάρια τρόμου ενισχύθηκαν με την είδηση ότι στο πλευρό του Καντάφι μάχονται αιμοσταγείς μισθοφόροι από την Αφρική και χώρες της ανατολικής Ευρώπης με ασύλληπτα μεροκάματα της τάξης των 2000 ευρώ τη μέρα, έτοιμοι να πνίξουν σε ένα λουτρό αίματος αθώους άμαχους, οι οποίοι εκτός από εναέριους βομβαρδισμούς, δέχονται αδιακρίτως και τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών. Με τις ειδήσεις αυτές στήθηκε ένα
“σκηνικό ανθρωπιστικής κρίσης, που σε κάθε περίπτωση δικαιολογεί μια διεθνή επέμβαση προκειμένου να σωθούν εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι που βρίσκονται στο έλεος ενός τρελού δικτάτορα και των μισθοφόρων του”.
ανάγνωση του υπολοίπου »
Εισηγητές: 
