Καλό ταξίδι σύντροφε!Χτες, 8 Αυγούστου 2011, αποχαιρετήσαμε για πάντα το σύντροφό μας, Αδάμ Παπαδόπουλο. Η κηδεία του συντρόφου έγινε στο χωριό Κεντρικό του Νομού Κιλκίς, με τη συμμετοχή συγγενών, φίλων και αρκετών συντρόφων από την Αριστερά της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα των δυτικών συνοικιών της, παρά την απόσταση και τη θερινή ραστώνη.
Επικήδειος εκφωνήθηκε από σύντροφο της «Κόκκινης Ορχήστρας» Θεσσαλονίκης, και υπήρξαν χαιρετισμοί από την Κεντρική Επιτροπή του Συνασπισμού και την Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, ενώ παρευρέθη και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμανατίδου.
Ο σύντροφος Αδάμ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ομοσπονδίας ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ και της ΠΑΣΚΕ – ΔΕΗ και μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974 ως το 1982. Ήταν για πολλά χρόνια πρόεδρος του σωματείου ηλεκτροτεχνιτών της ΔΕΗ και στέλεχος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Μέσα στο ΠΑΣΟΚ και την ΠΑΣΚΕ ήταν από τις πιο ανήσυχες φωνές, πράγμα που του κόστισε δύο διαγραφές μέχρι την οριστική του αποχώρηση το 1982, όταν συνειδητοποίησε πως «η “αλλαγή” μετατράπηκε σε εναλλαγή και συναλλαγή» σύμφωνα με τα λόγια του.
Το 1984 ο σ. Αδάμ έκανε ένα σύντομο πέρασμα από το ΚΚΕ, και τα επόμενα χρόνια παρέμενε ανένταχτος της Αριστεράς, χωρίς να απέχει από πορείες και κινητοποιήσεις.
Με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αδάμ ένιωσε πως το προσκλητήριο για μαχητική συσπείρωση της Αριστεράς τον αφορά προσωπικά. Συνταξιούχος πια από τη ΔΕΗ, έδωσε όλο του τον χρόνο στο στήσιμο του ΣΥΡΙΖΑ Νεάπολης, και γενικότερα στην ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, όπως και στο ξαναστήσιμο της Π.Κ. Νεάπολης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, της οποίας εκλέχτηκε γραμματέας. Ήταν πολύ δραστήριος μαχητής της Πρωτοβουλίας Αγώνα Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης, δηλαδή της τοπικής επιτροπής αγώνα ενάντια στο Μνημόνιο, που στήθηκε με ευρύτερες του ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις της Αριστεράς στα Δυτικά της Σαλονίκης.
Μέσα στο Συνασπισμό και το ΣΥΡΙΖΑ ο Αδάμ συναντήθηκε με τους πιο αριστερούς αγωνιστές και από το 2009 άρχισε να συνεργάζεται με την ομάδα μας, την «Κόκκινη Ορχήστρα» Θεσσαλονίκης. Ο Αδάμ έγινε μέλος της Κόκκινης Ορχήστρας το 2010 παίρνοντας από την αρχή υπευθυνότητες και αναλαμβάνοντας συχνά τις πολιτικές εισηγήσεις στα ανοιχτά βδομαδιάτικα μαζέματά μας.
Με ορμητική διάθεση εικοσάρη, ξεκίναγε ο Αδάμ στα εξήντα του να μελετά τα έργα του Λ. Τρότσκι. Με τον ίδιο ενθουσιασμό, αναλάμβανε όλες τις πρακτικές δουλειές, τις αφισοκολλήσεις, τη δουλειά του μυρμηγκιού που πάει πόρτα – πόρτα για να οργανώσει την κινητοποίηση για τα «μικρά» και τον ξεσηκωμό για τα μεγάλα. Μέχρι να τον χτυπήσει η αρρώστια, ο Αδάμ οργάνωνε στη γειτονιά του, την περιοχή Αγίας Φανερωμένης στη Νεάπολη, 2-3 φορές το μήνα κινητοποιήσεις των εκατό, κάποτε και των εκατόν πενήντα ατόμων, για την απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Θα φανεί απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα αλήθεια, πως σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις οι μισοί από τον κόσμο που συμμετείχε δεν μιλούσαν καν ελληνικά, αλλά ρωσικά, γεωργιανά κλπ., αλλά ο Αδάμ έβρισκε τρόπο να μιλάει στην καρδιά τους και να τους ξεσηκώνει, κι όχι για μια φορά αλλά για πολλούς μήνες στη σειρά.
Ο Αδάμ, μέσα στον ενθουσιασμό του, σαν πραγματικός εργατικός ηγέτης, δεν ξεχνούσε ποτέ να είναι συνετός και προσεκτικός, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των λόγων του. Έτσι, ήταν ο τελευταίος σύντροφος της Κόκκινης Ορχήστρας που πείστηκε με την πρόταση για στάση πληρωμών απέναντι στο χρέος, επιμένοντας ξανά και ξανά στα μαζέματά μας να φέρνει την κουβέντα στις πρακτικές συνέπειες και στα προβλήματα μιας τέτοιας πρότασης.
Όμως από τη στιγμή που καταστάλαξε με τη στάση πληρωμών, έγινε ο πιο μαχητικός προπαγανδιστής της σε κάθε δημόσια συζήτηση, αλλά και στις εσωτερικές διαδικασίες του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντάς τες ευκαιρία για να μιλήσει για την Επανάσταση και το Σοσιαλισμό, χωρίς να πτοείται από το συσχετισμό δυνάμεων και τις διαθέσεις του ακροατηρίου, χωρίς να υπολογίζει καγχασμούς και κομπασμούς περισπούδαστων και «ειδικών».
Ο Λένιν, στο «Τι να κάνουμε», αναφέρει πως οι νέοι επαναστάτες δεν πρέπει να έχουν ως πρότυπο το γραμματέα ενός συνδικάτου, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει διάφορα προβλήματα για λογαριασμό των εργατών, αλλά τον λαϊκό δημεγέρτη που ξεσηκώνει τα πλήθη για να αναλάβουν δράση για τα δικαιώματά τους. Ο σύντροφος Αδάμ ήταν ο γραμματέας του συνδικάτου που, όταν είδε πως η θέση του υπάρχει κίνδυνος να του αποφέρει προνόμια, αντάλλαξε πρόθυμα την καρέκλα του με το κασόνι στο οποίο ανεβαίνει για να ακουστεί ο δημεγέρτης. Και κάτι παραπάνω: ο Αδάμ ποτέ του δε μετάνιωσε για την απόφασή του αυτή.
Ο Αδάμ, που ακόμα και με τη στάση του απέναντι στην αρρώστια του μας έδωσε αξέχαστα μαθήματα θάρρους, αξίζει να μείνει για πάντα οδηγός στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Η Κόκκινη Ορχήστρα, αναλαμβάνει να οργανώσει πολιτικό μνημόσυνο για το σύντροφο Αδάμ, στις αρχές Σεπτέμβρη, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, όπου θα παρευρεθεί η οικογένειά του, παλιοί και νεώτεροι συναγωνιστές και σύντροφοί του και συνδικαλιστές από τη ΔΕΗ.
Καλό ταξίδι σύντροφε!
Χάρης Παπαδόπουλος
angoleirinho@gmail.com
karveas@hotmail.com
ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ:
http://avantgarde2009.wordpress.com (Αθήνα)
http://http://redorchestra-salonica.blogspot.com (Σαλονίκη)
1 comment:
ΜΝΗΜΗ ΑΔΑΜ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
7:35 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Πρωτοβουλία Αγώνα Δυτικών Συνοικιών | | Επεξεργασία ανάρτησης
«Να πάμε στα παράθυρα που δεν τα βλέπει ποτέ ήλιος».
Με οδύνη οι σύντροφοι του Αδάμ Παπαδόπουλου της Πρωτοβουλίας Αγώνα Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης, στις 8 Αυγούστου, τον συνόδεψαν στο στερνό του ταξίδι, λέγοντας το στερνό τους αντίο σ’ έναν πολύτιμο συναγωνιστή, σ’ έναν καλό φίλο.
Ο Αδάμ Παπαδόπουλος είχε αφιερώσει τη ζωή στον αγώνα του λαού μας για καλλίτερες μέρες μετέχοντας στο συνδικαλιστικό κίνημα της ΕΤΕ ΚΑΙ ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, ενώ δραστηριοποιούνταν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Διακρίνονταν για την μαχητικότητα του, τη συλλογικότητα του, την πλατύτητα και δημοκρατικότητα του και για το ανοιχτό μυαλό του, που τα τελευταία χρόνια τον επέτρεψε να διακρίνει της αναγκαιότητες του αγώνα, τα προβλήματα της Αριστεράς και να συμβάλλει μ’ όλη του τη δύναμη στην προσπάθεια για κοινή δράση και ανάπτυξη κινήματος στη γειτονιά.
Από τα βασικά στελέχη της Πρωτοβουλίας Αγώνα Δυτικών Συνοικιών από την πρώτη στιγμή, παρ’ όλο το πρόβλημα της υγείας του, δούλευε μαχητικά και ακούραστα, δίνοντας γενναιόδωρα από το υστέρημα της ζωτικότητας του και προτρέποντας μας να «πάμε στα παράθυρα που δεν τα βλέπει ποτέ ήλιος». Το ήθος και το ύφος του τον επέτρεψαν ν’ αναπτύξει δεσμούς με αγωνιστές άλλων πρωτοβουλιών της πόλης και μ όλους όσους πιστεύουν ειλικρινά και προωθούν τον αγώνα του λαού μας πάνω στα κρίσιμα προβλήματα των καιρών πάνω σ’ αυτό που μας ενώνει, πάνω στην αναγκαιότητα της αντίστασης και πάλης, πάνω στη γνώση ότι «στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο». Και τι να πρωτοθυμηθούμε από τους αγώνες μας με τον Αδάμ στους δρόμους και τις πλατείες των γειτονιών μας! Στο ρολόι στη Νεάπολη, στην πλατεία των Αμπελοκήπων, στις πορείες για Συκιές και Πολίχνη, τα αγωνιστικά κάλαντα στις γιορτές των Χριστουγέννων, την πορεία από το ΤΙΤΑΝ στα στρατόπεδα Καρατάσου και Παύλου Μελά ή όταν πρωτοστατούσε για τις κεραίες στη «Γέφυρα των Στεναγμών»!
Εμείς όμως θα προτιμήσουμε να θυμόμαστε τον Αδάμ στη μάζωξη των «αγανακτισμένων» στο Λευκό Πύργο, ένα μήνα πριν πεθάνει, όταν μαχητικά και δυναμικά μίλαγε στις συνελεύσεις, όταν υπεράσπιζε το πανό τις Πρωτοβουλίας μας, όταν βάδιζε μαζί μας, παρ’ όλο το ζόρι του, στις τόσες κοινές μας πορείες.
Θα τον θυμόμαστε πάντα και θα τον τιμάμε μέσα από τους δύσκολους αγώνες που έρχονται για να «γυρίσει ο ήλιος» και να δει, επί τέλους, και κείνα τα παράθυρα που μέχρι τώρα στερούνται τις ηλιαχτίδες του.
«Πύργου είχα μεσ’ στη θάλασσα και σκάλα μεσ’ στον `Αδη,
ανέβαινα, κατέβαινα το Χάρο χαιρετούσα……»
Post a Comment