Το άλλοθι της πολιτικής φυγομαχίας και της προδοσίας έχει γίνει αυτή η ευρωκομμουνιστική - νεοαυτονομίστικη θεωρία της "αυτονομίας των κινημάτων", όπως αποκαλύπτει η υπόθεση της απεργίας των καθηγητών: η κυβέρνηση αναδεικνύει την απεργία σε κεντρικό κοινωνικό μέτωπο αντιπαράθεσης και κεντρική πολιτική μάχη, επιστρατεύει όλα τα ιδεολογικά της όπλα, τα μίντια κ.λπ., και στον ΣΥΡΙΖΑ οι προεδρικοί και κάποιοι αριστεροί τους ακόλουθοι λένε ότι "είναι υπόθεση των καθ' ύλην αρμόδιων".
Οι μεν, επιστρατεύουν όλα τους τα όπλα και συγκροτούν το εναιίο μέτωπο των μνημονιακών και αστικών δυνάμεων ενάντια στην απεργία, οι δε λένε στην ουσία ότι οι καθηγητές πρέπει να παλέψουν μόνοι τους - γιατί αυτή η "Αριστερά των αξιών" δεν καταδέχεται να "καπελώσει" τα κινήματα, προτιμά να τα αφήνει αβοήθητα, να ηττώνται ακαπέλωτα... Ποιος μίλησε για κεντρική πολιτική αντιπαράθεση, για συνολικό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο μάχης; Ποιος μίλησε έστω για κίνημα αλληλεγγύης; Αυτά είναι παλαιοκομμουνιστικά - λενινιστικά και δεν έχουν ακόμη αναχθεί στην περιωπή της "αυτονομίας των κινημάτων"! Στο παρασκήνιο όμως, προς δόξαν της "αυτονομίας των κινημάτων", αγωνιώδη τηλεφωνήματα και συσκέψεις για να πεισθούν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στις ΕΛΜΕ να κρατήσουν "ήπια" στάση...
Και δεν μιλάμε για τη Βίλα Αμαλίας, αλλά για την ΟΛΜΕ!
Μία λέξη αρμόζει μόνο σε αυτή τη στάση: ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Γενικότερα, θλιβερό ναυάγιο της Αριστεράς στην απεργία της ΟΛΜΕ! Οι μεν (ηγεσία ΚΚΕ), φλας αριστερά για να στρίψουν δεξιά - καλά, αυτοί, από τη Δεκέμβρη του 2008 και μετά, σε κάθε κρίσιμη καμπή αποδεικνύονται εφεδρεία του συστήματος. Οι δε (προεδρικοί ΣΥΡΙΖΑ και συνοδοιπόροι τους), το ίδιο πράγμα με άλλο τρόπο: το στρίβειν διά της "αυτονομίας των κινημάτων".
Ντροπή και πάλι ντροπή! Με αυτή την Αριστερά όχι ρήξη και ανατροπή, αλλά ούτε μια αξιοπρεπή στήριξη απεργίας δεν μπορείς να κάνεις... Δεν φτάνει λοιπόν η απόλυτα δικαιολογημένη θλίψη και οργή: πρέπει να αφοσιωθούμε στο έργο της οικοδόμησης μιας άλλης Αριστεράς, ταξικής και επαναστατικής! Πρέπει να αμφισβητήσουμε την ηγεσία του ρεφορμισμού, που μας οδηγεί από ήττα σε ήττα, προετοιμάζοντας ακόμη μεγαλύτερες ήττες και προδοσίες.
KOKKINO πυρήνας Θεσσαλονίκης
No comments:
Post a Comment